Cisse, bij de politie...
Na de Jacob van Zonen 09 voor Fien, wilde ik ook wel eens een Cisse maken. Maar na het Jacob fiasco besloot ik er eentje te maken voor broer.
Ik had nog een immense lap donkerblauw gabardine liggen, dat ik ooit eens kocht op het Stoffencircus op de Groenplaats in Antwerpen.
Ik koos bijpassende paspel (althans dat dacht ik toch), uit mijn thuisvoorraad en ging aan de slag.
Bij de start werd ik een beetje overvallen met paniek. Zou dit wel goedkomen...? Eerlijk toegegeven, heb ik dat altijd wel als ik een nieuw patroon uitprobeer. Ik denk altijd dat het een brug te ver is, maar uiteindelijk blijkt het allemaal wel mee te vallen. Ondertussen ben ik toch al een jaartje heel intensief aan het naaien...
Mijn tornmesje was deze keer toch echt mijn kameraadje, jammer genoeg dan... Ik was hier en daar al een stapje voor (en ook té ver). Bij de zakken ging er iets fout. Dit loste ik aan de ene kant op met één valse zak dan maar en aan de andere kant zonder tussenzak.
Note to myself: probeer stap per stap rustig af te werken, in plaats van te denken dat je verder kan zonder fotohandleiding... :-)
Volgende keer (en die komt er zeker) wil ik absoluut een versie met tussenzak, zonder gepruts en gefoefel!
Ik gebruikte geen knopenelastiek, maar gewoon een volledig gesloten tailleband met een elastiek op maat.
Mijn eerste idee, eens de broek op een broek begon te lijken, was dat Kas direct bij de politie kon gaan. Wat had ik spijt van de paspel die ik erbij koos...
Maar ja, het was al te laat, ik moest doordoen.
Wat gaat dit geven...???
En kijk, eigenlijk is ze super cute, mijn NYPD Blue broekje...
Is hij niet ÜBERcute!!! Er volgen er hier zowieso nog!! Wat een heerlijk broekje!
Ik had nog een immense lap donkerblauw gabardine liggen, dat ik ooit eens kocht op het Stoffencircus op de Groenplaats in Antwerpen.
Ik koos bijpassende paspel (althans dat dacht ik toch), uit mijn thuisvoorraad en ging aan de slag.
Bij de start werd ik een beetje overvallen met paniek. Zou dit wel goedkomen...? Eerlijk toegegeven, heb ik dat altijd wel als ik een nieuw patroon uitprobeer. Ik denk altijd dat het een brug te ver is, maar uiteindelijk blijkt het allemaal wel mee te vallen. Ondertussen ben ik toch al een jaartje heel intensief aan het naaien...
Mijn tornmesje was deze keer toch echt mijn kameraadje, jammer genoeg dan... Ik was hier en daar al een stapje voor (en ook té ver). Bij de zakken ging er iets fout. Dit loste ik aan de ene kant op met één valse zak dan maar en aan de andere kant zonder tussenzak.
Note to myself: probeer stap per stap rustig af te werken, in plaats van te denken dat je verder kan zonder fotohandleiding... :-)
Volgende keer (en die komt er zeker) wil ik absoluut een versie met tussenzak, zonder gepruts en gefoefel!
Ik gebruikte geen knopenelastiek, maar gewoon een volledig gesloten tailleband met een elastiek op maat.
Mijn eerste idee, eens de broek op een broek begon te lijken, was dat Kas direct bij de politie kon gaan. Wat had ik spijt van de paspel die ik erbij koos...
Maar ja, het was al te laat, ik moest doordoen.
Wat gaat dit geven...???
En kijk, eigenlijk is ze super cute, mijn NYPD Blue broekje...
Is hij niet ÜBERcute!!! Er volgen er hier zowieso nog!! Wat een heerlijk broekje!
