Posts

Posts uit november, 2017 tonen

Unicorns, verjaardagen en verdriet...

Afbeelding
Alweer een jaartje ouder, dat kleine spook van mij! 6 kaarsen stonden er op de taart! 6 jaar al en toch lijkt het alsof we gisteren nog op neonatologie zaten... November blijft elk jaar een moeilijke periode in ons huisje. Getekend voor altijd, met verdriet, woede, onmacht,... De komst van Fien heeft heel wat bewogen in ons leven... Het veranderde ons leven voor goed. Niet alleen fysiek, maar ook vooral mentaal. De zwangerschap kwam er na een intense (en vooral lange) vruchtbaarheidsbehandeling en we werden ineens beloond met een tweeling. Twee kindjes in 1 klap, wat waren we blij! Maar lang bleef die roze wolk niet duren. We verloren niet alleen één van de kindjes op 26 weken zwangerschap, Fien (en haar kleine zusje) werden ook nog eens op 31 weken heel plots geboren.  Ook al lag ik al in het ziekenhuis en werden we goed voorbereid op een vroeggeboorte, we zijn goed verschoten. Het was ook heel dubbel allemaal, het verdriet en het geluk lag zo dicht bij elkaar.

Bloom Sweaters x 2

Afbeelding
Toen de laatste nieuwe collectie van See You at Six gelanceerd werd, was ik op slag verliefd. Verliefd op de zwarte stof met lichtjes. Samen met de zwarte stof bestelde ik ook nog een lap van de Squirrels en de Maple Seeds. Ik vroeg Deborah, van Cas en Nina *, of ze de stof wilde meebrengen naar de Sewing Day in Kampenhout, dan kon ik direct mijn schaar zetten in de Bulbs voor een Bloom Sweater voor mezelf. :-) Toen Deborah me liet weten dat de stof toch opgestuurd werd, zat er niets anders op dan uit haar pop-up winkeltje een ander stofje te kiezen om te verwerken tot Bloom Sweater.  Geen probleem! Ik koos nog een ander stofje van See You at Six dat eigenlijk ook al mijn aandacht trok. Mijn oog was ook al wel gevallen op de scribbles, dus die werd het... Hop, de tafel op en knippen maar. Een klein uurtje later zat de trui in elkaar.  Ik tekende maat 42 en liet de ritsen weg. Verder veranderde ik niets. Achteraf gebleken had ik de trui misschien toch beter

Lewis in softshell

Afbeelding
Toen Kas een nieuwe zelfgemaakte jas vroeg, dacht ik, oh nee dat was niet het plan dit jaar. Maar ja, de wens van je zoon afslaan, dat doe je ook niet hé. Dus gingen we op zoek naar stof. Kas was helemaal niet moeilijk, 'maak maar gewoon dezelfde als deze, mama.'  Maar ik wilde deze keer wel eens softshell proberen. Ik vond blauwgrijze softshell (bij benadering de kleur van zijn vorige jas ) bij Madeline de Stoffenmadam in Vilvoorde. Een bijpassende tricootje had ik thuis nog liggen, ook van bij Madeline. Ik zag het helemaal voor me. Ik tekende deze keer een 6 jaar voor mijn 4-jarige zoontje. De vorige 2 Lewis jasjes maakte ik iets te juist en konden dus niet lang gedragen worden. Dat wilde ik deze keer vermijden. 2 maten groter dus! Als alle patroondelen geknipt waren, plande ik een date met een vriendin om samen aan de slag te gaan. Alles ging vlot, alleen die naden... In softshell krijg je heel dikke naden, dus hebben we ze bijna allemaal doorstikt